امروز همینجوری دلم گرفته بود.

          گاهی وقت ها دل آدم یه جوری میگیره که نمیشه براش درمانی هم پیدا کرد، آدم اینجور موقع ها میخواهد پیش یکی باشه که همه دوستش دارند ..چه میدونم ممکنه یکی بگه پیش بابا بزرگ بودن خوبه...یکی بگه سر سجاده نماز بودن خوبه یا یکی بگه تنها توی جمکران بودن صفا داره یا تنها تو کربلا بودن ...نمیدونم در هر صورت کاش من هم همانجایی بودم که دوستش داشتم و تنها بودم کنار اون وکلی گریه میگردم و کلی هم درد دل میکردم و کلی حرفهای دیگر هم میشنیدم..الان دقیقا ساعت 02.22 بامداد هست مثل برخی روزها حال و هوای نوشتن البته با کلاس ترش همین تایپ کردن به سرم زده هرچند که کلی هم برای فردا کار دارم اما یه چیزی که منو تا این لحظه نگه داشته برای نوشتن ماجرای یک شمعی هست که الان تو تاریکی اتاق دارم با نور همان شمع و نور مانیتور مینویسم
           امروز تو هیات عزاداری امام بودم  اول این که دوباره بحثمال دنیا و اقتصاد و  بحث از یارانه بوداون هم کجا...تو مجلس عزاداری! بعد این که یه پسر بچه ای از فامیلها اومد و یه دونه شمع به من داد من هم با خنده و کمی تشکر گرفتم و گذاشتم تو جیبم بعد که رسیدم خونه ماجرا رو تعریف کردم گفتند عجب.... میدونی اون بچه هه برای گرفتن اون شمع چقدر گریه کرده بود و چقدر دعوا کرد ...چرا داد به تو؟...من هم یه ذره فکر کردم ...اما نفهمیدم ...اما الان که همان شمع رو روشن کرده ام کم کم هم داره تموم میشه دارم به کلی چیزهایی فکر میکنم که به سرم اومده و میخواهد به سرمون هم بیاد و در اخر تموم هم میشه مثل همین شمع ....
           راستش دلم از اونجا گرفت که امروز تو تاکسی بودم یه خانمی با دو تا بچه هاش که از نظر قد و قواره اندازه ی مادرشون میشدند، نشستند عقب کنار یه بچه ی دیگه که شدند جمعا چهار نفر در صندلی عقب... رسیدیم مقصد خانم با بچه هاش پیاده شد و کرایه رو داد و راننده کرایه ی سه نفر رو حساب کرد...خانم گفت آقا چقدر کم کردی ...راننده گفت سه نفر ....خانم گفت ما که به زور نشسته بودیم....راننده گفت اخه خودتان نشستید دیگه من که نگفتم بشینید مگر نمی دیدین که عقب یه نفر دیگه هم بود....خانم گفت برو به جهنم.....
           میدانید به چی فکر میردم ...به این که اون خانم و بچه هاش داشتند از عزاداری برای امام حسین که تو امامزاده ی شهر بود برمیگشتند و حتما هم مثل دیگران یک مبلغی حد اقل دو هزارتومان نذری داد و اگر هم نداد حداقلش عزاداران امام رو که دعا کرد
اما وقتی بحث عوض شد و رسیدند سر کرایه که نفری صد تومان بود و به عبارتی مال دنیا به جای این که حق مردم رو بده هزار تا دلیل و منطق سر هم میکنه تا کرایه رو نده...
            یکی میگفت سوار تاکسی شدم....نصف راه راننده هه گفت من میخواهم برم نماز ...و مسافر رو پیاده کرده بود... مسافر میخواست کجا بره ....میخواست بره هیات عزاداری..اما مونده بود نصف راه.
یکی هم جلوی شیشه و عقب شیشه ی ماشینش نوشته بود صلواتی و داشت صلواتی خودش رو می برد اینور و و اونور
چند سال پیش هم تو یه هیاتی رفته بودم که از صبح ساعت 7 می رفتن به این خونه و آن خونه برای عذاداری تا اخر شب یک روز انقدر اینجا و آنجا کردند که نماز فراموش شد...من برگشتم و آمدم اما آنها همچنان یاحسین یاحسین میگفتند!
دیروز هم قبل هیات که بیرون بودم دیدم یه خانمی حدودا یک ساعتی میشه که همینجوری خبردار ایستاده کنار یک سطل آشغال ....بعد متوجه شدم خانواده رفته اند عزاداری دختر خانواده کلید نداشته شب ساعت 9 همینجوری مونده جلوی در..نمیدانم تلفنی چیزی چرا نداشته و یا چرا زنگ نزده بود به خانواده...بعد هم یواش یواش رفت ...کجا نمیدونم.
           جای همه هم خالی به مناسبت محرم و مراسم سوگواری تو شهر برخی هیات ها خیابانها رو چراغ کشیده اندکه تعریفش به نوشت محال هست واقعا شبها خیلی زیبا میشه...لامپ های مهتابی سبز و قرمز و سفید ..خیلی خوشگل شده اند...خیلی سوگواری خوشگلی هست.
آن شمع هم که سوخت و تمام شد بوی فیتیله اش آمد دل ما هم خیلی سوخت اما هیچ بویی نیامد...شاید الکی میسوخت!

برای اطلاع از نظرسنجی های انجام شده قبلی و راهنمایی کلیک کنید

دریافت هدیه